2022 Jaarverslag
Afgelopen jaar hebben vooral in het teken gestaan van een training sessie in de zomer door Dr. Debbie Kramer en Karin Murk naar verschillende universiteiten en Hoger onderwijs scholen in Pakistan. De verschillende CBR-projecten in Pakistan konden pas in april weer opstarten (na de Covid), zij vielen allen onder het onderwijs. Toen ze eenmaal opgestart waren was de Ramadan daar en daarna de lange zomervakantie voor scholen dus effectief startten velen weer begin augustus. De meeste projecten hebben ook veel last gehad van de Covid doordat ze geen inkomstenbronnen meer hadden en daardoor personeel slecht konden betalen en behouden.
Concreet betekent het dat we ons momenteel alleen richten op:
• Umeed Gah for special children in Multan dat goed loopt en zichzelf bedruipt. Zij hebben
tijdens Covid periode voor hun teachers en speech therapeut een training over AAC gehad.
AAC = Augmentive Alternative Communication. Ook in de zomer is daar aandacht voor
geweest, we zijn toen vooral ingegaan op hun vragen en hoe ze het in de praktijk kunnen
toepassen, er was te weinig tijd voor een meer verdiepende training. Umeed Gah heeft 2
tablets geschonken gekregen door Stichting Milo uit Nederland en we hebben ook van
verschillende andere organisaties mooie donaties gekregen voor de aanschaf van
spraakknoppen en een GoTalker.
• Hayat-e-Nau for special children in Hyderabad is na de zomer ook weer gestart, zij hebben
besloten om nog meer in de community kleine schooltjes en play groups op te zetten.
Daarnaast hebben ze hun iets grotere school met 4 klasjes. Hayat-e-Nau is onderdeel van
een grotere Welfare organisatie die ook In de rural areas rondom Hyderabad werkt. Tijdens
de watersnoodramp in het voorjaar in de provincie Sind hebben ze dan ook veel aan Medical
Camps en voedselverstrekking gedaan. Hoewel dit soort rampen en noodfinanciering
daarvan niet onder de doelstelling van Special Kids Pakistan valt, is daar deze keer een
uitzondering voor gemaakt.
• Nadat Jecup door de Covidperikelen is gestopt, heeft een van hun fysiotherapie/CBR workers
een doorstart gemaakt en is Sahara Centre gestart. Hij heeft Special Kids Pakistan (SKP)
gevraagd hen te sponsoren maar daar hebben we tot nu toe nog geen gehoor aan gegeven
omdat zij geen Board hebben en ook geen registration (maar dat is ook erg moeilijk
verkrijgbaar). Verder is de belangrijkste reden dat hun projectplan nog onvoldoende
uitgewerkt is. De projectleider van Sahara is hardwerkend, van goede wil, maar onvoldoende
goed gekwalificeerd om een dergelijk project te runnen.
De directeur van Umeed Gah, Sarfraz Barkat, en zijn vrouw Azra (kinderfysiotherapeut/CBR worker) zijn in de zomer in Nederland geweest. Ze hebben daar verschillende scholen en revalidatiecentra bezocht, ook zijn ze bij een aantal kinderen thuis geweest. Tussendoor hebben we vele goede gesprekken gevoerd over de toekomst van CBR, inclusive education en de noodzaak voor financiering voor meer disability awareness en care for children with special needs in Pakistan. Het merendeel van de zorg voor kinderen met een beperking hangt af van charity NGO organisations en fondswerving vanuit het buitenland. Fondsenwerving is met name in Nederland voor een land als Pakistan erg moeilijk gebleken de laatste jaren. In 2022 is Special Kids Pakistan daar verder niet mee bezig geweest.
Naast de beperkte financiering van bepaalde onderdelen van genoemde projecten richten we ons op trainingsactiviteiten online/hybride of ter plekke. Deze zomer is er een trainings-trip geweest naar Karachi (Dow University en AMI-school) en Lahore. Op de Dow University Karachi waar de opleiding ergotherapie gevestigd is lag de focus op de training en implementatie van de COPM en de start van OTHP, beiden voor de ergotherapeuten van heel Karachi. (COPM = Canadian Occupational Performance Measure; OTPH = Occupational Therapy Home Programming). OTHP is een onderzoek waar de ergotherapeuten aan deelnemen met als doel te bekijken of huisbezoeken en huiswerktherapieplannen helpend zijn bij de implementatie en het bereiken van de ergotherapiedoelen bij de kinderen en hun ouders.
Ditzelfde programma is 2 keer herhaald in Lahore (op de Rising Sun Education School for special children en Children Universal Hospital).
Zoals gezegd zijn we ook in Multan geweest maar daar werden ons veel restricties opgelegd door de security politie waardoor we een awareness raising program voor ergotherapie niet konden uitvoeren.
In Karachi is, op de AMI-school, ook gesproken voor een groep van 50 teachers over de noodzaak en de mogelijkheden van inclusive education.
Aan het eind van 2022 zijn de voorbereidingen gestart voor een presentatie voor de CPconferentie in Islamabad in januari 2023 waar Karin Murk voor is uitgenodigd.
2021 Doneeractie
Afgelopen voorjaar zijn we gestart met trainingen aan het team van Multan om hen meer te vertellen over OC ondersteunde communicatie.
Gebaren werden al jaren gebruikt maar er is nu ook verteld over context based werken, vanuit de beleving van het kind en vooral ook met een extra ondersteuning van beeld.
Deze trainingen krijgen een vervolg (digitaal). Daarvoor zijn nu toch ook extra materialen nodig.
Deze ZML school heeft 3 klassen met zo'n 60 kinderen met een verstandelijke beperking en zijn nu net gestart met een EMB klas (6 tot 10 kinderen met ernstige meervoudige beperkingen). Ook hebben ze nog 30 revalidatiekinderen.
En natuurlijk zijn daar veel kinderen bij die ondersteunde communicatie hard nodig hebben. Hoe mooi zou het zijn de eerste 'KlinC-klas in Pakistan' te hebben!!!
We zoeken dan ook spraakknoppen, GoTalkers, handpoppen, planstroken, smoothtalker etc die kunnen nog wel worden opgestuurd (opsturen naar ergoactief.nl).
Maar we zoeken natuurlijk ook (weer) financiering voor iPads, laptops en andere materialen die ze daar gaan aanschaffen.
Wie ???
https://www.doneeractie.nl/ook-in-pakistan-aangepast-spelen-en-communiceren/-40950
2020 Een vreemd jaar, we zijn er geweest maar direct daarna hield alles op…..
Trainingen 2020
In februari 2020 hebben Anneke Dinkla (fysiotherapeut) en Karin Murk (ergotherapeut) in 4 verschillende centra gericht op kinderen met een beperking verspreid over heel Pakistan getraind in het gebruik van STEP.
Aan het van de 4 weken basistraining voor STEP hebben we ook nog een train the trainer sessie gedaan, waarbij de coördinatoren van de 4 centra allemaal 2 dagen bijelkaar zijn geweest om deze training ook te blijven doorgeven aan nieuwe medewerkers en andere belangstellenden.
In de maand februari werd ik, Karin Murk, gevraagd om mee te werken aan Workshops voor de opleidingen ergotherapie in Karachi en Islamabad en aan het het CP congres in april 2020.
Helaas zijn al deze activiteiten niet doorgegaan door de Corona Pandemie.
The Corona Pandemie heeft ook de activiteiten in de verschillende centra behoorlijk platgelegd.
De meeste centra zijn scholen, vallen onder onderwijs en zijn daarmee het laatste jaar veel dicht geweest. Helaas zijn de digitale mogelijkheden naar de gezinnen toe ook niet zo goed als in Nederland en ook de inkomsten van de gezinnen vaak heel slecht waardoor de zorg voor de kinderen met een beperking er het laatste jaar niet op is verbeterd.
Daarnaast is de Pakistaanse regering ook nog steeds bezig de registratie van de verschillende centra in goede banen te leidenzodat er geen fraude gepleegd wordt door het opzetten van NGO die alleen op papier bestaan en geen activiteiten uitvoeren. In de praktijk betekent dat wel dat alle centra hun bankzaken zijn geblokkeerd voor buitenlandse inkomsten. En dat zijn nu net de extra financiele inkomsten waar de centra het van moeten hebben.
Financiering vanuit de Pakistaanse overheid voor speciaal onderwijs, kinderrevalidatie, gehandicaptenzorg, training op dit gebied of extra tegemoetkoming voor de gezinnen bestaat in Pakistan niet. De gezondheidzorg en de gehandicaptenzorg blijft een ondergeschoven kind.
Verder worden deze centra allemaal gerund door Christenen, een minderheidsgroepering die het in Pakistan niet bepaald gemakkelijk hebben.
Hulpmiddelen blijven nodig
In de centra komen over het algemeen voornamelijk Moslims, moeders/vaders met hun (ernstig) beperkte kinderen.
Dat betekent dat we ook nog steeds hard bezig zijn met het zoeken naar de mogelijkheden voor goede, passende hulpmiddelen. De centra kopen ze nu lokaal in maar financieren blijft daar wel hard voor nodig. Zie verderop voorde mogelijkheid om een kleine donatie daarvoor te geven: iedere bijdrage is belangrijk.
Want hoe lang kan deze vader haar dochter nog blijven tillen ?
Voorbereidingen voor CP congres
De voorbereidingen voor het congres waren in volle gang, maar 2 weken voor aanvang hield het op.
Geen workshops over STEP voor 50 ergotherapeuten, met ouders en een paar kinderen.
Geen CP congres waar ik als Key speaker zou vertellen over de rol als ergotherapeut om de kinderrevalidatiepojecten in Pakistan via STEP een boost te gaan geven.
Veel kinderen die geen therapie krijgen, veel ouders die het hoofd steeds moeilijker boven water houden.
De Pakistaanse ergotherapeuten zijn ook met online-trainingssessies begonnen.
Veel ouders/gezinnen hebben echter geen goede toegang tot WiFi, zeker niet in de rurale gebieden, en Pakistan is groot.
Voorbereidingen voor online lesprogramma
In december zijn we begonnen met het eerste digitale lesprogramma door Special Kids Pakistan, die keer ging het nog over STEP, een opfriscursus voor de nieuwe coördinator.
In 2021 gaan we starten met een module over communicatie van ernstig beperkte kinderen.
Wij ondersteunen deze projecten financieel maar ook door het bieden van trainingen proberen we deze centra sterker te maken.
Wil je ons financieel steunen? Dat kan op TRIODOS: Stichting Special Kids Pakistan/Goutum: NL 38 TRIO 0197764797
Juni 2020:
Corona in Nederland en Corona ook in Pakistan:
We waren net terug voordat alles in lockdown ging, ook Pakistan.
Hebben we hier allerlei noodmaatregelen door de overheid, dat vangnet ontbreekt in Pakistan. Dus alle gezinnen met een kind met een beperking die afhankelijk zijn van "daily wages” en die niet meer mogen werken, hebben het erg zwaar.
Verschillende projecten zijn dan ook begonnen met de ondersteuning door voedselpakketten (eigenlijk dus een voedselbank maar dan op z’n Pakistaans).
We hebben al een kleine financiële input daarvoor gegeven. Zie voor doneer-opties onderaan.
Verder is de internationale Aziatische CP/ergotherapie conferentie uiteraard ook niet doorgegaan. Wanneer wel: onbekend.
Maar achter de schermen wordt er wel doorgewerkt aan het afronden van het STEP logboek.
Deze is vertaald in URDU en heeft vanuit de cursisten nog een input/verandering gekregen en kan nu na de lockdown gebruikt gaan worden. Samen met Angelique (van Lilianefonds en Enablement) en Debbie ben ik aan het kijken wat er verteld moet worden op de conferentie.
En bekijken we ook hoe we de therapeuten (mn. de ergotherapeuten van Pakistan bij onze projecten kunnen betrekken en ook hoe zij een supervisie rol zouden kunnen gaan vervullen.
We zijn er tijdens onze training ook al een paar tegen gekomen waar we goed mee zouden kunnen gaan samenwerken. (des te meer jammer dat de conferentie niet doorging, dan hadden die contacten al geformaliseerd kunnen worden).
Doneer actie:
Januari 2020:
special kids Pakistan gaat voor kinderrolstoelen
We zoeken financiën om in Pakistan hulpmiddelen, passend voor de kinderen aan te schaffen
Meer informatie via www.doneeractie.nl
November 2018:
Trainingen aan kinderrevalidatieprojecten in Pakistan
Van 27 oktober tot 26 november zijn Karin en Tjitske in Lahore/Pakistan geweest, we waren daar om trainingen te verzorgen op 2 kinderrevalidatiecentra. De centra's lagen op ongeveer 1 uur rijden van Lahore en waren elke dag tot 14.00 uur open, in deze uren keken we met de therapeuten mee en probeerden samen met hun het geleerde in de praktijk te brengen. We gaven 3 keer een hele dag cursus. De therapeuten waren na afloop erg enthousiast over de trainingen en zullen proberen om de nieuwe kennis te implementeren. Verder waren ze van plan om al op korte termijn bij een andere revalidatiecentrum te gaan kijken. We hebben in de afgelopen jaren ook de therapeuten van dit centrum geschoold en samen zouden ze elkaar goed kunnen stimuleren en veel van elkaar kunnen leren
De cursisten zijn druk met elkaar aan het overleggen over welke vragen van de ouders pak je eerst op en hoe pak je de therapie aan
Druk bezig met het observatieformulier, onderling overleggen om duidelijk te krijgen wat er nu precies wordt bedoeld.
De moeder met haar kind was erbij om samen met de therapeut het observatieformulier in te vullen
Karin met een kindje; 1 van de punten die we tijdens de cursus behandelden was dat therapie leuk moet zijn voor het kind, dus eerst contact maken en daarna pas aan de slag!
De wandelwagen waar deze jongen in zit komt uit Nederland. Tijdens een van onze eerdere acties is deze wandelwagen verscheept naar Pakistan. Fijn om te zien hoe goed de buggy gebruikt word en hoe blij de moeder er mee is.
Alle therapeuten met hun dik verdiende certificaat
